هر رزیدنت سال یکی حق دارد گریه کند حتی اگر رشته اش روان پزشکی باشد

راستش ... به شدت خسته ام کشیکها خیلی عذاب آورن و کار بخشها زیاد و ناخوشاینده همه اش داریم مریضایی رو می بینیم که تو خیابون با فاصله هم از کنارشون می ترسی رد بشی... کسی راهنمایی نمی کنه که تو اورژانس باید با بیمارای معتادی که همه چیز زدن چه کار بکنیم فقط توی مورنینگ بازخواست میشیم . بهمون مرخصی نمیدن . همه کارای بخش با خودمونه اینترنا کاملا در رست هستن حتی اجازه یه order ساده ندارن تمام خلاصه پرونده ها و در خواست ها و ... با خودمونه ... دیگه نمیدونم چه باید بکنم ... دو ماهه خونه نرفتم دلم یه خواب آروم می خواد که توش تلفن زنگ نزنه و کسی باهام کار نداشته باشه ....................